Το ότι δεν δουλεύω με προσχέδιο τις περισσότερες φορές, μου βγαίνει σε καλό, γιατί μου αρέσει να δουλεύω με το ένστικτό μου. Εδώ η αλήθεια είναι ότι με πήγε κάπου που σίγουρα δεν περίμενα και ελπίζω να σας αρέσει. Το πόσο αγαπώ την κλασσική Κίνα το έχω ξανά αναφέρει, αλλά δεν θα τολμούσα ποτέ να πω ότι θα κάνω ένα αντικείμενο εμπνευσμένο, αλλά χωρίς να το ξέρω νομίζω ότι τελικά αυτό έκανα. Η αλήθεια είναι ότι το μισό κομμάτι δεν φαίνεται, γιατί στις φωτογραφίες δεν φαίνεται το γυαλιστερό βερνίκι – το οποίο θα μπορούσε για πιο σωστή απόδοση να είναι μέχρι και υγρό γυαλί. Παρόλα αυτά δεν το ξεκίνησα έτσι, η ιδέα ήταν ένα απλό κουτί με decoupage στο πάνω μέρος και χρώμα, σφραγίδες και στένσιλ στα πλαϊνά. Όπως βλέπετε το στένσιλ δεν έγινε ποτέ, γιατί απλά δεν μου ταίριαζε, αλλά πήρα το ρίσκο και έκανα όλες τις ακμές με μπορντό – προς το κόκκινο, το γνωστό μπορντοροδοκόκκινο. Τα επόμενα βήματα πια ήταν σαν προδιαγεγραμμένα, διάφανο fineline κρακελέ δύο συστατικών με χρυσή πατίνα, πιτσίλες στα πλάγια και φυσικά βερνίκι νεφτιού.
