Μπουκάλι “lemonade”

Πριν ένα μήνα περίπου, μια πολύ καλή μας φίλη, μας έφερε υπέροχη σπιτική λεμονάδα, σκέφτηκα λοιπόν και εγώ να κάνω ένα μπουκάλι για να την σερβίρω, αντίστοιχο του περιεχόμενου. Το μπουκάλι ήταν από ξινό νερό και το είχα φυλάξει- όπως και καμιά εικοσαριά ακόμα- για κατασκευές. Αυτό που με δυσκολεύει πάντα στα μπουκάλια και στα βαζάκια είναι οι ετικέτες, πρόσφατα διάβασα ότι αν τις ζεστάνεις με το πιστολάκι μαλακώνει η κόλλα και αφαιρούνται πανεύκολα -θα το δοκιμάσω, να σταματήσει λίγο η ζέστη- και θα σας γράψω για τα αποτελέσματα. Για τώρα τα υπολείμματα από τις κόλλες τα αφαιρώ με οινόπνευμα ή όπως μου είπαν επίσης πρόσφατα με νέφτι. Πάμε όμως στο δημιουργικό κομμάτι, που εδώ ξεκίνησε με ένα πρόβλημα, γιατί ήθελα να φαίνεται έστω και λίγο το περιεχόμενο. Μετά από αρκετή σκέψη λοιπόν, αποφάσισα να κόψω λεμονάκια από χαρτί και να τα κολλήσω προσωρινά με μια παιδική κόλλα, ώστε να δημιουργήσει μια “μάσκα” που μπορούσα να αφαιρέσω στο τέλος και να έχω την διαφάνεια του μπουκαλιού. Εντάξει έκανα καμία δεκαπενταριά λεμόνια για να καταλήξω στα τρία -διαφορετικού μεγέθους- , τα οποία μετά τα χρησιμοποίησα σαν οδηγό για να κόψω αρκετά για όλο το μπουκάλι. Αφού τα κολλήσαμε λοιπόν – ο σύζυγός τα κράταγε για λίγο στην θέση τους, μέχρι να σταθεροποιηθούν- περάσαμε αστάρι – ο σύζυγός και πάλι δηλαδή, εγώ το βαριέμαι λίγο αυτό το σημείο. Όταν στέγνωσε, πέρασα ένα χρώμα ιβουάρ -ivory- και κόλλησα το κομμάτι από την χαρτοπετσέτα μου, που είχα κόψει. Σε αυτό το σημείο, αν φοβάστε τις πιτσίλες, περάστε πρώτα βερνίκι για να σβήσετε με μωρομάντηλο τυχόν λάθη, εγώ τις έκανα κατευθείαν με μια οδοντόβουρτσα και ελαφρά αραιωμένο πράσινο χρώμα. Όταν στέγνωσαν και οι πιτσίλες μου πέρασα αδιάβροχο βερνίκι – υπάρχουν και πιο σκληρά ή υγρό γυαλί για αντικείμενα καθημερινής χρήσης – και αφαίρεσα με προσοχή τα χαρτάκια μου. Με ένα κοπίδι έξυσα μπογιές και υπολείμματα κόλλας από το γυαλί και καθάρισα προσεκτικά με ένα ελαφριά νοτισμένο μωρομάντηλο. Για να ολοκληρωθεί όμως το μπουκάλι μου ήθελα να κάνω κάτι και για το καπάκι, έτσι του κόλλησα σπάγκο -που έβαψα με το ίδιο πράσινο που έκανα τις πιτσίλες και κόλλησα ένα λεμονάκι που έπλασα από πηλό σε κίτρινο χρώμα – για έντονα χρώματα, καλό είναι να χρησιμοποιείται αυτούς που ψήνονται στο φούρνο για να στεγνώσουν. Τώρα η λεμονάδα έχει το μπουκάλι που της αξίζει, αλλά είναι τόσο καλή που σχεδόν τελείωσε!!!!