Κάποιες στιγμές, όταν φτιάχνω κάτι και δεν μπορώ να το πετύχω όπως το φανταζόμουν, προσπαθώ να βρω την ηρεμία να το τελειώσω και να μην το πετάξω ή να το κάψω- εντάξει ηρέμησα, αυτό το δισκάκι όμως με βασάνιζε για ένα μήνα! Όχι δεν το έφτιαχνα  ένα μήνα, αλλά για ένα μήνα το έπιανα και το άφηνα και προσπαθούσα να δω γιατί με παιδεύει. Για να δώσω ένα τέλος στην σχέση μου λοιπόν με αυτό το δισκάκι, σας το δείχνω και αφού σας διηγηθώ πως φτάσαμε ως εδώ, θα το αφήσω να φύγει μακριά μου, που πιθανόν να είναι πιο ασφαλές. Όλα ξεκίνησαν όταν είδα μια ανάρτηση στο facebook -από ένα σεμινάριο στην Ιταλία- που έφτιαχναν κάποια δισκάκια με πλακάκι, μόνο με την χρήση stencil και κατευθείαν σκέφτηκα, ωραία ιδέα! Αντί όμως απλά να κάνω και εγώ κάτι παρόμοιο, λέω γιατί να μην κάνω decoupage σε κάποια πλακάκια. Έτσι βρήκα ένα μικρό δισκάκι – εδώ ξεκίνησε το πρόβλημα- το αστάρωσα και αφού το μέτρησα καμιά δεκαριά φορές το χώρισα σε τετραγωνάκια, προσπαθώντας να μην είναι ούτε πολύ μικρά αλλά ούτε και μεγάλα. Έβαψα το δισκάκι με την βοήθεια τριών διαφορετικών χρωμάτων, για να ταιριάζει το αποτέλεσμα στην χαρτοπετσέτα που διάλεξα και κόλλησα τα κομμάτια της που είχα κόψει στο αντίστοιχο μέγεθος. Στα κενά πλακάκια έκανα stencil με φλιτζανάκια για να ταιριάζει στο θέμα σε λευκό χρώμα και με γουρουνότριχα πρόσθεσα λίγο από το πράσινο χρώμα. Ως εδώ όλα πήγαιναν τέλεια, έπρεπε όμως να κάνω τις γραμμές ανάμεσα στα πλακάκια -τους αρμούς-, πήρα λοιπόν το πινέλο για τις σκιάσεις και ένα χάρακα, αλλά το δισκάκι ήταν τόσο μικρό που δεν μπορούσα να κινηθώ και η απελπισία της τελειομανίας μου με κυρίευσε. Το πέρασα δύο τρεις φορές προσπαθώντας να τις κάνω ίσιες και ισοπαχές, στο τέλος παραιτήθηκα και το άφησα στην άκρη. Ρώτησα λοιπόν όσους ήξερα πως τους φαίνεται- δεν μου έλεγαν κάτι κακό, οπότε δεν το πέταξα-  απλά με συμβούλευσαν να κάνω stencil εξωτερικά, κάτι που είχα στο μυαλό εξαρχής, αλλά είχα συγχυστεί τόσο που το ξέχασα. Δανείστηκα λοιπόν ένα stencil- δεν μου ταίριαζε κανένα δικό μου- και ξεκινάω να κάνω κάτι που έχω κάνει άπειρες φορές, να αποτυπώσω το σχέδιο με ακρυλικό χρώμα. Μια καλή αποτύπωση δεν μπόρεσα να βγάλω, πήρα και εγώ μωρομάντηλο- σχεδόν στεγνό- και τις χάλαγα ακόμα περισσότερο για να φαίνεται σαν φθαρμένα από τον καιρό. Ακόμα και όταν πήγα να το φωτογραφίσω με δυσκόλεψε – πιθανόν γιατί απλά δεν ήμουν ευχαριστημένη- το αστείο είναι όμως ότι τώρα που είδα τις φωτογραφίες- οι γραμμές δεν μου φάνηκαν τόσο χάλια- είναι τελικά να μην μου κάτσει κάτι στραβά.