Κάποια έπιπλα σε ένα σπίτι βασανίζονται λίγο παραπάνω και αυτό τις περισσότερες φορές αφήνει τα σημάδια του. Τα τραπεζάκια αυτά τα έχουμε σίγουρα πάνω από 15 χρόνια – πριν παντρευτώ με τον Σπύρο μου, τα είχε αγοράσει η μαμά μου- και ομολογώ ότι ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα, αλλά ήταν πάντα πολύ χρήσιμα. Ήταν από τα πρώτα αντικείμενα που ήθελα να αλλάξω με decoupage, αλλά δεν ένιωθα ποτέ αρκετά έμπειρη ή δεν έβρισκα κάποιο θέμα που να ταιριάζει στο σπίτι μας. Τελικά αποφάσισα ότι η πιο βολική λύση είναι η παλαίωση σε συνδυασμό με stencil, γιατί το αποτέλεσμα είναι κάτι κλασσικό, χωρίς να είναι καθόλου παλιακό. Το να χρησιμοποιήσω χρώματα κιμωλίας ήταν έτσι κι αλλιώς σχεδόν μονόδρομος, λόγω του υλικού βάσης – το ξύλο αυτό και το βερνίκι που είχε, δεν είχαν πόρους ούτε μπορούσα να το αγριέψω με γυαλόχαρτο. Αν και έχω κάνει παλαίωση με δύο αρκετά διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου (vintage), προσπάθησα να μην το αναδείξω ιδιαίτερα -έτριψα σε ελάχιστα σημεία-, γιατί προτίμησα το τελικό στυλ τους να έχει περισσότερο το εφέ της πατίνας. Γι’ αυτό και αφού στέγνωσε  το stencil με το χρώμα που είχα χρησιμοποιήσει ως βάση – εσωτερικό- της παλαίωσης, το επανατοποθέτησα ακριβώς πάνω από το πρώτο σχέδιο και πέρασα με πολύ καλά ταμποναρισμένο σταμπαδόρο με ανοιχτό χρυσό χρώμα. Με ότι χρώμα έμεινε στον σταμπαδόρο και σχεδόν στον αέρα πέρασα και το υπόλοιπο τραπεζάκι. Προσοχή αν χρειαστείτε επιπλέον χρώμα ταμπονάρετε τον σταμπαδόρο σε ένα χαρτάκι, για να φύγει η μεγάλη ποσότητα χρώματος. Βερνίκι με βάση το κερί είναι η ιδανική λύση για αυτήν την περίπτωση.