Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάποιος που ασχολείται με χειροτεχνίες είναι συνήθως η οργάνωση των υλικών που χρησιμοποιεί. Ξεκινάς με ένα δύο πράγματα και καταλήγεις να κάνεις κατάληψη στο σπίτι. Έχω κάνει άπειρες προσπάθειες να κρατηθώ σε ένα δωμάτιο και έχουν αποτύχει όλες παταγωδώς, είπα λοιπόν να οργανωθώ και ίσως βρω ένα χώρο να χωρέσω. Ένα από τα βασικά υλικά που έχουν την μαγική ικανότητα να εξαπλώνονται-χωρίς αναγκαστικά να πολλαπλασιάζονται- είναι οι κορδέλες. Είχα πάρει ένα κουτί από κρασί μεγάλο -όχι το κλασσικό- και τις είχα βάλει μέσα, κάθε βδομάδα όμως σχεδόν, έπρεπε να τις ξαναφτιάξω. Πρόσφατα στείλαμε παπουτσάκια στο ανιψιό μας στην Αμερική και φυσικά μου έμεινε το κουτί- το δέμα πάει με το κιλό- δοκίμασα ένα από τα καρούλια μου και προς μεγάλη μου ευτυχία ήταν το τέλειο μέγεθος. Αφού λοιπόν τοποθέτησα στην τελική θέση τους όσες κορδέλες χώραγαν, σημάδεψα με ένα μολύβι και με ένα μεταλλικό καλαμάκι -μπορείτε να το κάνετε με οτιδήποτε μυτερό, σας παρακαλώ με μεγάλη προσοχή!!!- άνοιξα τις τρύπες. Θέλει πολύ δύναμη ειδικά στα πλαϊνά και επιμονή ώστε οι τρύπες να είναι αρκετά μεγάλες για να περνάει η κλωστή αλλά όχι πολύ μεγάλες. Αφού τέλειωσε το δύσκολο κομμάτι, αστάρωσα το κουτί καλά -τουλάχιστον δυο χέρια- και έκανα decoupage την χαρτοπετσέτα την οποία πρώτα είχα “διαμελίσει”. Στα κενά μου έβαψα με έντονα χρώματα ακρυλικού γιατί ήθελα να είναι ένα χαρούμενο κουτί και γύρω από τα κομμάτια του decoupage που έμοιαζαν με κορδελάκια έκανα “γαζί” με λευκό ακρυλικό και λεπτό πινέλο -γιατί μου χάλασε το μαρκαδοράκι. Βερνίκι και για το τελικό δύσκολο κομμάτι ανέλαβε ο σύζυγός, που με την βοήθεια από ένα καλαμάκι κομμένο για να χωράει στο κουτί πέρασε τις κορδέλες. Απλά το λατρεύω και θεωρώ ότι είναι μια καλή αρχή, γιατί ακόμα έχω πολλές κορδέλες!!!!
