Αυτό το βραχιόλι με παιδεύει ακόμα και ως post, σβήστηκε όλο το κείμενο και πάλι από την αρχή. Ναι δεν το συμπαθώ αυτό το βραχιόλι, γιατί αντί να το διασκεδάσω πλέκοντας, ένιωθα μια απέραντη απελπισία. Η ψάθα που έχει το βραχιόλι- το σημείο δηλαδή του “τετραγώνου” που μπλέκονται οι κλωστές χωρίς κόμπους- θέλει υπομονή και κηροκλωστή . Υπομονή συνήθως έχω- απλά ήταν βαρετό-την κηροκλωστή όμως δεν την συμπαθώ και αυτό δημιούργησε τα προβλήματα.Το μαύρο βραχιόλι είναι με κλωστή μακραμέ και επειδή δεν κολλάει δεν στεκόταν σωστά, συν ότι είχα την φοβερή ιδέα να το κάνω μονόχρωμο και δεν ξεχώριζα την κλωστή. Αυτά τα δύο βραχιολάκια λοιπόν θα είναι πιθανόν τα μόνα που θα κάνω από αυτό το σχέδιο, εσείς πάρτε κηροκλωστή και θετική διάθεση και μπορεί να το αγαπήσετε.

Υ.Γ. Στο μαύρο έχω βάλει διαφορετικό κούμπωμα, γιατί το είχα κάνει με κουμπί, αλλά δεν άρεσε στην κοπέλα που ήθελα να το κάνω δώρο. Έκοψα την θηλιά και έβαλα τις δαγκανίτσες- δεν ξέρω την επαγγελματική ονομασία τους-με κόλλα για να είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσει όλες τις κλωστές.