Σας έχει τύχη ποτέ να ξεκινάτε να φτιάχνετε κάτι και απλά να μην θέλει να πετύχει, να πηγαίνουν όλα στραβά, αυτό είναι το αποτέλεσμα. Θα μου πείτε και τότε γιατί την ανεβάζεις?-Απλά γιατί ακόμα και τα λάθη όταν είναι χειροποίητα έχουν κάτι μοναδικό.

Ξεκίνησα κανονικά με γυαλοχαρτάρισμα, αστάρι και φυσικά με το decoupage.Αν και είχα πάρει την μεγάλη μπάλα και πάλι το σχέδιο, ήταν οριακό και φυσικά στο κόλλημα υπήρχαν αρκετές δυσκολίες. Στο κενό που άφηναν τα δυο κομμάτια που κόλλησα, γύρω γύρω δηλαδή, έβαλα πάστα διαμόρφωσης και για να μου κάνει ωραία σχεδία, πήρα μια σφραγίδα και πάτησα στην πάστα. Τίποτα δεν φαινόταν καθώς η σφραγίδα ήταν πολύ ρηχή και με πολλές λεπτομέρειες, πάραυτα, το άφησα γιατί είχε δώσει συμπαθητική υφή. Έβαψα την πάστα με ένα λιλά της Artebella που ταίριαζε άψογα στην απόχρωση της χαρτοπετσέτας και ξεκίνησα να κάνω κρακελέ άχρωμο. Τι το κρακελέ δεν έσπασε καλά , τι από τον πανικό και τα νεύρα μου, έβαλα δυο διαφορετικές πατίνες και τίποτα δεν μου άρεσε, δεν έβρισκα και κορδέλα να μου αρέσει, άδειασα και το μισό νέφτι καθώς καθάριζα το πινέλο , από το βερνίκι νεφτιού.Χαμός!!!!

Συμπέρασμα, μην συνεχίζεται κάτι αν δεν σας βγαίνει και μην το πιέζεται. Όταν ηρέμησα την σουλούπωσα λίγο και να την, δεν είναι τέλεια, αλλά την έφτιαξα μόνη μου και έμαθα κάτι, η δημιουργία δεν ζορίζεται.